آشنایی با هنر آینه کاری
تاریخ انتشار: ۳۱ اردیبهشت ۱۳۹۷ | کد خبر: ۱۸۶۸۳۶۲۴
در هنر آینهکاری، هنرمند آینهکار با استفاده از شیشه و برش آن به اشکال متنوع، فضایی درخشان و زیبا در بناها میآفریند که از بازتاب نور در قطعات بیشمار آینه تشعشع، درخشش و زیبایی در تزیینات بناها ایجاد میشود و پوششی بسیار مناسب و زیبا برای تزیین بنا از نظر استحکام و دوام است.
آینهکاری یکی از شاخههای هنرهای تزیینی ایران است و از ابتکارهای ویژهٔ هنرمندان ایرانی به شمار میآید و در دوره ساسانیان رایج بوده است.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
از آیینه کاریهای بجا مانده میتوان بنای دیوانخانهٔ شاه طهماسب صفوی (۹۳۰ - ۹۸۴ق/ یا ۱۵۲۴ - ۱۵۷۶م) در قزوین را نام برد. آب و آینه در فرهنگ ایرانیان نماد پاکی و روشنایی، راستگویی و صفا بودهاند و به احتمال زیاد کاربرد آن در معماری نیز همین معنا را دارد.
علاوه بر این ریشههای اقتصادی آینهکاری را نباید فراموش کرد. در سده ۱۰هجری قمری آینه از اروپا به ویژه از ونیز به ایران وارد میشد و بخشی از این آینهها هنگام جابهجایی در راه میشکست. هنرمندان ایرانی برای بهرهگیری از قطعات شکسته راهی ابتکاری یافتند و از آنها برای آینهکاری استفاده کردند و آینهکاری ظاهراً با کاربرد آنها آغاز شد.
آینه کاری در آغاز با نصب جامهای یک پارچه آینه بر بدنه بنا شروع شد. نه تنها درون بنا بلکه دیوارهای ستوندار عصر صفوی نیز با آینههای بزرگ تزیین شد.
مصالح و مواد مورد استفاده در هنر آینه کاری عبارتند از: آینه چسب یا بُنکس (در اصطلاح چسب چوب را گویند)، سریش و گچ نرم. ابزارهایی که در هنر آینه کاری استفاده میشوند عبارتند از: قلم طراحی، خط کش چوبی برای خط اندازی روی شیشه، میز زیر دست، الماس آینه بر و تنها ابزاری که در نصب آن به کار برده میشود کاردک است.
آینه کاری در آغاز با نصب جامهای یک پارچه آینه بر بدنه بنا شروع شد
شیوه اجرای کار در آینهکاری این گونهاست که نخست، طرح مورد نظر توسط طراح، معمار یا شخص آینه کار آماده میشود سپس کاغذ طراحی شده را سوزنی میکنند و برسطح کار میگذارند و روی آن گرده زنی میکنند. پس از آن از روی طرحی که به وسیله گرده بر دیوار منتقل شده، هنر آینه کاری را به وسیله چسباندن قطعات آینه روی دیوار با گچ و سریش به انجام میرسانند.
در سطوح آینه کاری زمینه کار دارای نقوش یا خطوط برجسته یا فرورفتهاست زمینه کار توسط یک فرد گچبر مشابه طرح آینه کاری آماده شده، سپس قطعات آینه به وسیله آینه بر یا آینه کار در اندازه و اشکال مورد نظر با الگویی مقوایی برش داده شده (بدون انکه آنها را از هم جدا سازند) آماده میشود.
آنگاه آینه چسبان به وسیله خمیری که مرکب از گچ و سریش است قطعات آینه را براساس طرح به وسیله فشار آوردن دست به محل برش آنها روی گچ کشته بر سطح کار میچسباند و با فشار دست برجستگی و فرورفتگی مورد نظر را ایجاد میکند، سپس نقوش دلخواه و مورد نظر را پدیدار میسازد در خاتمه آینه پاک کن سطح کار را پاک کرده، براق میکند.
اجرای طرح روی کاغذ پس از تشخیص ابعاد و تقسیمبندی گره محاسبه میشود سپس هر گره را در خود خرد کرده و به وسیله آینههای حمیل یک سانتیمتری که در اطراف نقش گره چسبانده میشود، گره اصلی نمایان میشود.
در داخل لقاط گره نقوش ویژه طراحی شده مثل نقوش اسلیمی، گل و برگ و پرنده و ... را اجرا میکنند و افزون بر آن قسمت آینه بری به وسیله آینههای رنگی و برش آینه به صورت محدب که به نام کُپ بری (آینه محدب) معروف است، طرح لازم را آماده کرده و به عنوان مثال در طرح درخت انگور الوان، سیاه و یاقوتی که هم رنگ و هم ابعاد آن مشخص است، شبیه اصل درخت طراحی میکنند و آینه محدب را بر اساس طرح آماده با گچ بر سطح کار میچسبانند.
سپس لایه گچ نرم در قطر حدود سه میلیمتر بر آخرین سطح بر جسته مالیده میشود و پس از آن شیشههای محدب ساخته شده را خرد کرده و با انواع آینههای رنگی به کار میبرند. در مورد طرحهای گیاهی و اسلیمی و قواره سازی، مانند معرقکاری برای تمام نقوش، الگو تهیه کرده و پس از برش آینه با الماس، به کمک سنگ، لبههای آن را گرد میکنند. ضخامت مطلوب آینه برای آینه کاری یک میلیمتر است، اما تا ضخامت دو میلیمتر یا بیشتر نیز به کار برده شدهاست.
از آنجا که واردات آینه گران قیمت و شکننده بود، استادکاران ایرانی از مدتها پیش به ساخت آینههای قلع و سیمابی میپرداختند. بعدها جیوه دادن آینه تغییر کرد و آب مقطر و "نیترات دراژن" (سنگ جهنم) به کار بردند. این آینه چندان که باید شفاف نبود، از این رو در عمده آستانهها و اماکن متبرکه آینههای بلژیکی به کار برده شدهاست.
منبع: negahmedia.ir
منبع: پارسینه
کلیدواژه: پارسینه آیینه کاری هنرهای دستی
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.parsine.com دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «پارسینه» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۸۶۸۳۶۲۴ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
◄ آشنایی با آبراه غیرطبیعی پاناما + فیلم
تین نیوز
آبراه پاناما ، یک آبراه غیرطبیعی است که توسط انسان در کشور پاناما به وجود آمده و اقیانوس آرام را به اقیانوس اطلس ارتباط می دهد. این آبراه که در جریان یکی از بزرگ ترین و دشوارترین پروژه های مهندسی در جهان ایجاد شده است یکی از سرشناس ترین و مهم ترین آبراه های جهان است.
به گزارش تین نیوز به نقل از ویکی پدیا، در شرایطی که راه معمولی کشتیرانی میان شهرهای نیویورک و سان فرانسیسکو ۲۲۵۰۰ کیلومتر مسافت دارد، عبور از کانال پاناما این مسافت را به ۹۵۰۰ کیلومتر کاهش می دهد. در گذشته کشتی ها برای عبور از اقیانوس آرام به اطلس مجبور بودند آمریکای جنوبی را دور بزنند اما پس از ایجاد این کانال به طور مستقیم از اروپا به آمریکا و از آنجا به آسیای شرقی می روند.
کانال پاناما ۸۲ کیلومتر طول دارد و از باریکهٔ پاناما گذر می کند. کلمبیا، فرانسه و بعداً ایالات متحده قلمرو اطراف کانال را در طول ساخت و ساز آن کنترل کردند. فرانسه، کار بر روی این کانال را در سال ۱۸۸۱ آغاز کرد. اما به دلیل عدم اعتماد سرمایه گذاران درپی مشکلات مهندسی و نرخ بالای مرگ و میر کارگران متوقف شد. ایالات متحده این پروژه را در ۴ مه ۱۹۰۴ به دست گرفت و کانال را در ۱۵ اوت ۱۹۱۴ افتتاح کرد.
تاریخچه
ایده اولیه ایجاد یک آبراه در کشور پاناما به سده ۱۶ میلادی بازمی گردد. نخستین تلاش برای ایجاد این آبراه به سال ۱۸۸۰ و به رهبری فرانسوی ها مربوط می شود. پس از شکست این پروژه که به کشته شدن ۲۱۹۰۰ کارگر انجامید پروژه نهایی توسط آمریکایی ها ادامه یافت و در حدود سال ۱۹۰۰ به انجام رسید تا سرانجام آبراه در سال ۱۹۱۴ برای استفاده بازگردد.
ایجاد این آبراه ۷۷ کیلومتری با دشواری های بسیاری همراه بود. به نحوی که پس از پایان کار در مجموع ۲۷۵۰۰ کارگر (در مجموع دوره کار فرانسوی ها و آمریکایی ها) جان خود را از دست داده بودند.
این کانال به پیمانکاری مهندسی ارتش آمریکا ساخته شد.
مشخصات فنی نمایی از بالابر و پایین بر هیدرولیکیدر ابتدا فرانسوی ها قصد داشتند خشکی میان دو اقیانوس را به صورت کانال خاک برداری کنند که پروژه با شکست روبرو شد. در طرح بعدی آمریکایی ها برای کاهش حجم خاکبرداری تصمیم گرفتند از دریاچه بزرگی که در میان خشکی محصور بود استفاده کنند. ولی این دریاچه از سطح آب های آزاد ارتفاع بیشتری داشت و امکان ارتباط مستقیم اقیانوس به دریاچه نبود. در نتیجه به فکر ساخت بالابر و پایین بر هیدرولیکی افتادند.
حرکت کشتی هابرای حرکت کشتی در این آبراه
به کمک بالابر هیدرولیکی در ابتدای کانال کشتی ها را از سطح آب های آزاد بالاتر می برند؛ کشتی زمانی که همسطح آب دریاچه قرار می گیرد در کانال مصنوعی ای که حفر شده است حرکت می کند و قطر دریاچه و در پایان در کانال دوم قرار می گیرد؛ به وسیله پایین بر هیدرولیکی در سطح آب های آزاد قرار می گیرد و سپس به مسیر خود در اقیانوس ادامه می دهد.به طور متوسط ۸ تا ۱۰ ساعت طول می کشد تا یک کشتی از کانال پاناما گذر کند.
حجم ویدیو: 2.45M | مدت زمان ویدیو: 00:01:12 دانلود ویدیو آخرین اخبار حمل و نقل را در پربیننده ترین شبکه خبری این حوزه بخوانید